Merhabalar
Bugün size keman çalma isteğim hakkında ve bu konuda ki yaptığım araştırmalarımı anlatacağım.
Belki içinizde ya da çevrenizde enstrüman çalmayı çok isteyen ama bir türlü cesaret edemeyen arkadaşlarım vardır. Elimden geldiğince açıklamaya çalışacağım.
 |
| Violin |
Öncelikle beni keman çalma sevdam üniversite yıllarına dayanmaktadır. Herkes gitar çalma sevdasındayken ben keman da keman diye tutturuyordum. Beni cezbeden bir tınısı, kendimden alıp götüren, ruhumu okşayan ezgisi vardı. Karar vermiştim keman çalmak istiyordum. Karar vermek işin yarısını bitirmek demekti. Ama bu durum benim için öyle olmadı.
Keman kurslarını araştırdığımda diğer kurslar gibi grup halinde alınmasının ilerleme açısından çok yavaş olacağını öğrendim. Keman demek birebir ders demekmiş. Ücretlerini sorduğumda 2009 yılında saatlik ücreti için 130 tl dediler. Bu bir öğrencinin ödeyemeyeceği bir miktardı. Çok üzüldüm ama hevesim hiç kaçmadı. Bir gün elbet başlayacaktım..
Aradan yıllar geçti; Okulum bitti, işe başladım ve sonra evlendim. İçimde hep bir ukte olarak kaldı.. Evlilikte iş-ev arası mekik dokuduğunuzda kendinize özel bir zaman ayırmak istiyorsunuz. İşte tam bu anda yıllarca beklediğim keman kursuna gitme fikri tekrar belirdi. Tekrar araştırma sürecine girdim. O kadar alaylı diye tabir edilen kurslara denk geldim ki şaştım kaldım.
-"Hangi konservatuvarı bitirdiniz?"
-"Okula gitmedim ki. Kendim öğrendim. Nasıl öğrendiysem sana da öyle anlatacağım" gibi konuşmalara maruz kaldım. Tamam kendi kendine öğrenebilmiştir. Bir şey demiyorum ama herkes böyle öğrenecek diye bir kaide mi var?
İşi usulüne göre öğrenmek istiyordum. Notalarla başlayıp yavaş yavaş ilerlemek bu kadar zor olmasa gerek diye düşünürken gönlüme göre konservatuvar mezunu hocalarla bir arada olma şansını yakaladım. Keman çalmayı öğrenme sevdam böylece başladı..
 |
| Nefes Müzik Eğitim Merkezi-Keman dersi aldığım sınıfım |
Keman çalmak bir tutkudur bence.. Diğer perdeli çalgılara göre tabi ki daha zordur. Çünkü notanın yerini tam olarak doğru basabilmek tecrübe kazandıkça, pratik yaptıkça oluşabilecek bir şeydir. "Çok iyi çalabiliyor musun ?"diyecek olursanız "elbette hayır "derim. Kırk fırın ekmekten daha fazlasını yemem lazım. Ama çalabildiğim kadarı bile beni mutlu etmeye yetiyor.
Yirmi yedisinden sonra keman çalmaya teşebbüs etmek bile bence büyük bir başarı. Ya sizce?
